Tom Driesen
Nu is een ligstoel
"Omdat het een verhaal zou zijn met een happy end,
vertel ik het in omgekeerde volgorde" (Joris Pinseel)
1
Ik groef je op tot ik onder zat.
Legde je in bed, rolde je
uit je reumastoel weer recht
aan mijn arm. Ik zag de knobbels
van het zwanenlijf vallen
waarin je jezelf weer verend zong.
Ik leerde je elke dag mijn naam
tot je wist wie ik was en visioenen
kreeg van hoe ik klein zou worden.
Ik ging naast je zwijgen tot de ruzie
uitbrak waarmee we leerden fluisteren.
de woordgezwellen dunden
er schoof zelfs weer voedsel door de hals.
***
3
Als het kon rolde ik me
In je wonde op om ons terug
één bal zeewater
met twee hartslagen te maken.
Als ik dat zou doen, kon je me opnieuw
voelen zwemmen tot ik niet meer was
dan een vlekje met hartslag in je vlees.
Ergens halfweg ons leven is een spiegel neergezet.
In de verte blind vertrouwen en pleisterplekken.
Neem me in huis, stuur me naar scholen
vol vergeten, een kamer
tot ik in mijn laatste en kleinste nachten
op de jouwe wil, de melk ophoest.
Ik zal met een kreet,
in het kraambed verdwijnen.
Het lijkt wel op sterven moeder.
Je zal er de buik vol van hebben
nog maanden.
Kijk in de spiegel.
Er is slechts een begin.
Er is slechts een einde. |