Het gezeefde gedicht | Het Gezeefde Gedicht



OP TIL

Voor deze rubriek kunnen alle dichters die bezig zijn aan hun tweede bundel twee maal per jaar drie gedichten insturen. Zij kunnen op die manier hun gedichten toetsen en al de aandacht vestigen op nieuw werk. We geven deze dichters wel geen feedback meer zoals we dat blijven doen voor onze debutanten van de zeef van de maand.

Geert Viaene
Iris Wynants

Geert Viaene

STERREN SISSEN AAN DE KIM

de nacht ademt zwaar in en uit

een sluier van speelse poeder-
sneeuw stuift de bergtoppen af

wij ondergaan alles met plezier

rond het zilvermeer glippen wij
poedelnaakt het stroopwater in

de maan drijft in het pittig zwart

rond de krater die wij overdwars
doorkruisen, wij baden in zwavel-

bellen die pruttelen uit de bodem

wij maken zotte bokkensprongen
over brandend ijs en in onze huid

dringt het rotte ei met rafelranden

in en uit, in en uit, in en langzaam
steekt ons hoofd boven het lauwe

water uit, net zo ongemerkt sluipt

grijze stilte door de donkere vallei
stilaan duiken sterrenbeelden op

Iris Wynants

Al die tijd: osmose. Jij sijpelt binnen in mij.
Hoe kan ik je van me afschudden?

Ik inner je tot in mijn bloed, tot het pijn doet
je met chirurgische precisie te verwijderen.

Pas nadien drink ik wijn, loop net zolang door het zwart
van de stad tot je me niet meer aan durft kijken,

ik in vensterglas alleen mezelf nog moet ontwijken,
met scalpel onder vel mij een weg moet snijden.