Matthias Haeck
Kerst
Het is weer tijd, de groene wachters
verlangen naar ‘t beloofde wit
op de tippen van hun koude tenen
reiken hun toppen naar de ster.
Binnen straalt de haard op koude
kreeft en warme mayonaise
telkens wanneer schaduwen kruisen
krimpt het kwik aan de muur.
De kamer glanst in de verwachting
van satijnen porties dankjewel
‘t is goed tegen de bittere smaak
van tranen in kroketten.
***
Er is geen
Er is geen eerste zin.
Oude echo's kunnen in de ladekast
niet meer weerklinken.
Tussen het geplooide linnen
repetitiebladen van de strijksolo die
's ochtends de kachel aanwaaide.
Het Keulse water slaat sindsdien
de plank mis, de bodem van de fles
vertoont al droge paarse vlekken.
Er is geen eerste zin, geef mij
een nieuwe naam zodat iemand in mijn
hemdsboord verder kan borduren.
Dan kan ik zelf, op de middag
de brieven uit mijn tijd
verbergen tussen de naden.
|
