Gerard Scharn
de erfenis
het is een trieste boedel die wordt nagelaten
de kinderen erven het dof geworden zilver
een klok die op vijf voor twaalf is blijven staan
een lek geslagen rubberboot met noodrantsoenen
het huis een bouwval een schoorsteen die niet
wil roken een plakboek van verdwenen paradijzen
met reizen van een failliete luchtvaartmaatschappij
een stukje noordpoolijs in een diepvrieskist
een ansichtkaart uit utopia een langspeelplaat
met de danse macabre, een cassette met vogelzang
een boek met citaten van johann wolfgang von goethe
de afscheidsbrief naast de scheerlingbeker
***
park
een treurwilg komt naast mij staan
dan volgt een plataan met het bronzen beeld
van koning clovis in zijn takken te zwaar om
lang te tillen en laat het zakken
mijn mond valt open maar geen kreet ontsnapt
wanneer clovis met zware stem doorrookt in
slecht geventileerde huizen bij open haard en
gesloten vensterramen uit de lex salica citeert
hij die zich tracht te verhangen aan enig boom
of balk verbeurt het recht op eeuwig leven naast
mijn troon alsmede koningsspijsen en de wijn
gedronken uit de schedels van gehangenen
***
de laatste
een man danst de splinters uit zijn klompen
op het plein voor het gemeentehuis, hij danst
een boerentango alleen en weet dit is vermaak
hij weet dit is nostalgie een boerentango is
verleden tijd niemand danst nog boerentango
op een plein voor een gemeentehuis of kerk
hij danst op de klanken van een klokkenspel
en het klakken van de klompen op de keien
van het plein van een kleine stad die nog
toeristen trekt al zijn het er niet veel die komen
kijken naar de man die een boerentango danst
|
