MAART 2022

Helena Schepens
Hamide Dogan
Joost Hontelez
Annemarie van Es
Patrick De Win

Helena Schepens

We slapen de dag zo ver mogelijk uit
strepen agenda's van zwart naar wit
resultaten volgen langs de neus weg.

We hoesten a capella in intieme kring 
dekken de tafel met eigen tijdsbestek
het stof staat gewillig in de hoek.

We boeken retour van bank naar bed
klikken onszelf in sluimerstand
ontvrienden de buitenwereld. 

Hamide Dogan

Over de grens

De muren staan kaarsrecht en dragen
een barst als een wijzende vinger
Buiten valt gestaag de regen
Ik staar uit het raam
en zie mij staan
Onze blikken kruisen elkaar
dan word ik onzichtbaar en loop door

Langzaam sijpelen druppels naar binnen
Ze likken een nerf, spoelen een ader, een vat loopt vol
Poten krijgen wortels, takken rijzen hoog en zwiepen
Een spinnenregen valt op hoofden neer
Ik open mijn mond, een vogel vliegt erin
IJskoud slik ik hem door en begin te zingen

***

Koningskind

Ik sta bij de deur naar het oosten te kijken
Een ruiter steekt zijn hand op hij spreekt
Vrede is een gevaarlijk woord
De valk is op zijn hand
Op de rand van de drempel
Keert mijn blik
Van buiten naar binnen
Waar ik een schaduw zie
Het gras sist onder haar krijgersvoeten
De trilling in mijn kopje koffie
Draagt het gewicht van een oude steen
Onder laminaat en in vergeten hoeken
Hangt de nestgeur van een adelaar

Annemarie van Es

In de stiltecoupé tussen hier en daar

Er zit een tijdreis
maar verder eigenlijk niets
tussen de jongen die in de spoorsloot salamanders ving
en mijn oude vader met zijn dode voeten.

In een jampot met waterpest kregen ze nog een jong
toen vond hij het jammer dat ze die later opaten

Mijn moeder heeft haar orkest opgezegd omdat
ze de noten niet meer vindt.

Over het perron fladdert een vlinder die doet alsof hij de weg niet kwijt is
of niet doorheeft dat hij verdwaald is.

Mijn vader kan haarscherp wankelen.
Niemand balanceert zo raak als hij.
Zijn rug kijkt niet om als mijn trein vertrekt.
Hij heeft geen schaduw meer.

Onderweg bestel ik op mijn mobiel een boek
Op het internet is alles te vinden ook dingen die je niet wil vinden
noten en doden die niet gevonden willen worden.

Patrick De Win

Kokkel

Vroeger dacht ik
dat sterren verre zonnen waren
dat de getijden van de zee
door de maan werden veroorzaakt
dat je de zee niet echt kon horen
in een kokkel
dat iedereen ziek en oud werd
dat we allemaal doodgingen
en dat God maar een uitvinding
van mensen was

Vroeger dacht ik ook
dat je niet van me hield

***

Leegte

Ik heb een hond die ik zo erg niet kan missen
dat ik nog vóór zijn dood een leegte heb gecreëerd

Als ik 's avond thuiskom komt de leegte
mij nu vrolijk kwispelend tegemoet

Misschien moet ik dat ook met jou doen
nu al de leegte creëren die je zal nalaten

Ze kan dan 's nachts tussen ons in slapen
en 's ochtends mee aan het ontbijt zitten

En op een dag als je er niet meer bent
kan ze discreet jouw plaats innemen en ik

kan jou dan elke dag niet missen